باورت داشتم از روز نخست،
پر از همهمه بودی،
اما...
هیچ حرفی نزدی ...
پر از گفتن دلدادگیت ،
پر از زمزمۀ عشق به دریاشدنت،
باز حرفی نزدی ...
و فقط خندیدی،
خوب من،می فهمم ...
از دو چشمت همۀ حرف تو را،
بی کلام اینجا باش...
آخر اینجا بودن،
نیست محتاج صدا...
بودنت با دل من،
بی صدا هم زیباست ...
نظرات شما عزیزان: